ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក (GLAUCOMA)
ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក គឺជាជំងឺភ្នែកម្យ៉ាងមិនមែនជាជំងឺឆ្លងនោះទេប៉ុន្តែមានគ្រោះថ្នាក់អាច
ធ្វើឱ្យភ្នែកបាត់បង់គំហើញបាន ។
អ្នកជំងឺភាគច្រើនមិនដឹងថាខ្លួនឯងកើតជំងឺនេះទេ ជាពិសេសក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនៃជំងឺ
នេះប៉ុន្តែនៅពេលដែលបានដឹងច្រើនតែបាត់បង់
គំហើញច្រើនទៅហើយ ។ ដូច្នេះហើយ
ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកអាចកើតឡើងចំពោះភ្នែក
ទាំងសងខាង
ដែលបណ្តាលមកពីភាពខុសប្រក្រតីនៃសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកដែលតែង
កើនឡើងបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់ទៅបំផ្លាញ់សរសៃបាតភ្នែក
ហើយនឹងបាត់បង់
គំហើញនៅទីបំផុត ។ ហើយមូលហេតុមួយចំនួនក៏បណ្តាលមកពីតំណពួជផងដែរ ។
ជំងឺទឹកដក់ភ្នែកដែលជួបប្រទះជាញឹកញាប់ ច្រើនតែជាប្រភេទទឹកដក់ភ្នែកបែបមុំបើក
(Primary open-angle glaucoma) ។
មូលហេតុដែលកើតជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
ភាពខុសប្រក្រតីនៃសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែក
ជាមូលហេតុចម្បងដែលបណ្តាលឱ្យមាន
ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ។ ភ្នែករបស់មនុស្សមានសរីរាង្គមួយដែលហៅថា
ផ្នែកថតខាងមុខ
ឬ Anterior chamber ដែលស្ថិតនៅចន្លោះប្រស្រីភ្នែកនិងខូនា ។
នៅក្នុងនោះមានផ្ទុក
សារធាតុរាវម្យ៉ាង ឈ្មោះ Aqueous humor ។ សារធាតុរាវនេះ
មានតួនាទីនាំយក
អុកស៊ីសែននិងអាហារទៅចិញ្ចឹមពាសពេញបរិវេណនៃជាលិកា ។
ហើយអត្រាការសាង
សារធាតុរាវនេះមានតុល្យភាពគ្នាទៅអត្រាការហូរចេញទៅក្រៅ
ដូច្នេះហើយវាធ្វើឱ្យសម្ពាធទឹក
ក្នុងភ្នែកមានសភាពធម្មតា ។
ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកដែលកើតជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
ទឹកដែលហូរចេញពីខូនា តាមថតខាង
មុននៃខូនាមានកម្រិតតិចទៅៗទើបមានការស្ទះសារធាតុរាវក្នុងកែវភ្នែករហូតធ្វើឱ្យសម្ពាធ
ក្នុងភ្នែកកាន់តែកើនឡើងជាលំដាប់
។ បើសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកកាន់តែឡើងទៅៗជាប់ជានិច្ច
អស់រយៈពេលយូរ
សម្ពាធទឹកក្នុងកែវភ្នែកនេះនឹងទៅស្កត់សរសៃប្រសាទភ្នែក ធ្វើឱ្យឈាមទៅ
ចិញ្ចឹមសរសៃប្រសាទមិនគ្រប់គ្រាន់
បណ្តាលឱ្យសរសៃប្រសាទភ្នែកខូចស្វិតស្នូលនៃសរសៃ
ប្រសាទភ្នែកត្រូវបំផ្លាញអស់ដូច្នេះហើយភ្នែកចាប់ផ្តើមស្រវាំងនឹងឈានទៅដល់ការបាត់បង់
គំហើញទាំងស្រុងនៅទីបំផុត
។
ហេតុដូច្នេះហើយ ភ្នែកមានសភាពរឹងដូចដុំថ្ម ដែលបណ្តាលមកពីសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែក
ដែលខ្ពស់ឡើង
ខាងផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រឱ្យឈ្មោះថា “ទឹកដក់ក្នុងភ្នែក” ។
កត្តាដែលងាយប្រឈមនឹងជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
- អ្នកដែលមានអាយុចាប់ពី ៦០ ឆ្នាំឡើងទៅ
ប៉ុន្តែអាចជួបប្រទះឃើញចំពោះអ្នកដែល
មានអាយុតិចជាងនេះ (ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ
ទឹកដក់ក្នុងភ្នែកកើតចេញពីមូលហេតុច្រើនយ៉ាង
រួមគ្នា
មិនមែនគ្រាន់តែអាយុប៉ុណ្ណោះនោះទេ) ។
- ប្រវត្តិគ្រួសារធ្លាប់មានទឹកដក់ក្នុងភ្នែកនឹងទទួលបានទម្រង់ភ្នែកដែលប្រឈមនឹងការកើត
ទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
- អ្នកដែលមានម៉្ញូបខ្ពស់ ឃើញថាមានទំហំកែវភ្នែកធំ
បាតភ្នែកស្តើង ងាយប្រឈមទៅនឹង
សម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកទៅសង្កត់ប្រសាទភ្នែក បណ្តាលឱ្យងាយខូចលឿនជាងដែលមានខ្សែភ្នែកធម្មតា
។
- អ្នកដែលមានអ៊ីពែមេត្រូបខ្ពស់ ឃើញថាមានទំហំកែវភ្នែកតូច
មានថតខាងមុខរាក់និងមុំចង្អៀត
បណ្តាលឱ្យមានឱកាសប្រឈមនឹងការកើតទឹកដក់ក្នុងភ្នែកបានងាយជាងមនុស្សដែលមានភ្នែកធម្មតា
។
- អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម អ្នកដែលមានភាពខុសប្រក្រតីនៃប្រព័ន្ធចរន្តឈាម ដូចជា
ជំងឺបេះដូង លើសសម្ពាធឈាម ត្បៀតសរសៃឈាម
ឃើញថាងាយប្រឈមនឹងការកើតជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកជាងមនុស្សដែលមានសុខភាពល្អ ។
- មនុស្សសម្បុរលឿង សណ្តែកបាយ និងជនជាតិស្បែកខ្មៅ ដែលមានអាយុចាប់ពី ៤០
ឆ្នាំ
ឡើងទៅ ប្រឈមនឹងការកើតទឹកដក់ក្នុងភ្នែកដល់ទៅ ៥ ដងនៃជនជាតិស្បែកស
មានអាការៈធ្ងន់ធ្ងរនិងឱកាសបាត់បង់គំហើញច្រើនជាងជនជាតិស្បែកសដល់ទៅ ៤ ដង
ហើយក្នុងកំឡុងពេលអាយុ ៤៥ - ៦៤
ឆ្នាំជនជាតិស្បែកខ្មៅដែលកើតទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
នឹងប្រឈមនឹងការបាត់បង់គំហើញច្រើនជាងជនជាតិស្បែកសដល់ទៅ ១៥ ដង ។
-
អ្នកដែលមានការប៉ះទង្គិចភ្នែក
-
អ្នកដែលមានបញ្ហាទាក់ទងនឹងទម្រង់របស់កែវភ្នែក
ដូចជា កែវភ្នែកតូច ឬមានភាពខុសប្រក្រតី
ខាងខ្សែភ្នែកផ្សេងៗ ។
ប្រភេទនៃជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
១. ទឹកដក់ក្នុងភ្នែកប្រភេទ
១.១ ប្រភេទមុំបើក (Primary open-angle glaucoma) ប្រភេទនេះជាជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកដែលជួបប្រទះជាញឹកញប់
ចែកចេញជា ២ ប្រភេទ គឺ ប្រភេទដែលមានសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកខ្ពស់
និងប្រភេទដែលមានសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកធម្មតា ។
ជំងឺទឹកដក់ ក្នុងភ្នែកទាំង ២
ប្រភេទនេះ មិនមានការឈឺភ្នែក ឬភ្នែកក្រហមនោះឡើយ ។
អ្នកជំងឺភាគច្រើនមិនដឹងថាខ្លួនកើតជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកនោះទេ ។
ប៉ុន្តែភ្នែកនឹងបាត់បង់គំហើញ
បន្តិចម្តងៗ
អាចសង្កេតឃើញការផ្លាស់ប្តូរក្នុងរយៈពេលយូររាប់ខែ ឬរាប់ឆ្នាំក៏មាន ។
ប្រសិនបើមិនបានទទួលការព្យាបាលយ៉ាងទាន់ពេលនោះទេ
នឹងបណ្តាលឱ្យភ្នែកងងិតបាននៅ
ទីបំផុត ។
ប៉ុន្តែបើបានទទួលការព្យាបាលយ៉ាងត្រឹមត្រូវនិងឆាប់រហ័សនោះ នឹងអាចព្យាបាលភ្នែកបាន ។
១.២ ប្រភេទមុំបិទ (Primary angle-closure glaucoma) ចែកចេញជា ២ ប្រភេទទៀត គឺ ៖
(១) ទឹកដក់ក្នុងភ្នែកប្រភេទស្រួចស្រាវ កើតឡើងដោយសារសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកឡើងខ្ពស់ភ្លាមៗ
បណ្តាលឱ្យស្រវាំងភ្នែកយ៉ាងគំហុក អាចឃើញរង្វង់ឥន្ទធនូនៅជុំវិញភ្លើង
๐ឈឺភ្នែកយ៉ាងខ្លាំង
ភ្នែកក្រហម ឈឺក្បាល ក្អួត ចង្អោរ ភាគច្រើនទទួលទានបំបាត់ការឈឺចាប់ក៏នៅតែមិនបាត់
។ ប្រសិនបើមិនបានទទួលការព្យាបាលឱ្យទាន់ពេលនោះអាចបណ្តាលឱ្យខ្វាក់បានយ៉ាងឆាប់រហ័ស ។
(២) ទឹកដក់ក្នុងភ្នែកប្រភេទរ៉ាំរ៉ៃ កើតចេញពីសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកឡើងយឺតៗ អាចមិន
ខ្ពស់ខ្លាំងនោះទេ មានការឈឺភ្នែក
ឈឺក្បាលតិចតួច ឬមិនឈឺឡើយ ។ ភ្នែកចាប់ផ្តើមស្រវាំងបន្តិចម្តងៗ
ដោយមិនមានការសង្កេតឃើញ ថាមានភាពខុសប្រក្រតី
មនុស្សភាគច្រើនតែងមិនគិតពីបញ្ហា
នេះរហូតដល់បាតភ្នែកខូចច្រើន ទើបមកជួបគ្រូពេទ្យ
ដែលអាចយឺតពេលក្នុងការព្យាបាល
ឱ្យត្រឡប់មកសភាពដើមវិញ ។
សារធាតុរាវដែលនៅខាងមុខកែវភ្នែកនឹងហូរចេញតាមកន្លែងស្រូបចេញ
Trabecular Meshwork ដែលនៅត្រង់បរិវេណមុំថតខាងមុខកែវភ្នែក
។
បច្ចុប្បន្នជួបប្រទះអ្នកជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកដែលមានសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកស្ថិតនៅមាត្រដ្ឋានប្រក្រតី
( ២១ មីលីម៉ែត្របារ៉ត) កាន់តែច្រើនឡើង ដោយមិនបានពីមូលហេតុឱ្យបានច្បាស់លាស់ ។
សន្និដ្ឋានថាអាចកើតចេញពីសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកខ្ពស់នៅពេលខ្លះ
ដែលមិនចំពេលដែលគ្រូពេទ្យពិនិត្យ
កើតចេញពីភាពខុសប្រក្រតីនៃការចរន្តឈាមត្រង់បរិវេណបាតភ្នែក ឬកើតចេញពីជាលិកាបាតភ្នែកទន់ខ្សោយជាងប្រក្រតី
រោគសញ្ញាដូចគ្នាទៅនឹងទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
ប្រភេទរ៉ាំរ៉ៃ ។
វិធីសាស្ត្រការព្យាបាលដូចគ្នាទៅនឹងទឹកដក់ក្នុងភ្នែកប្រភេទរ៉ាំរ៉ៃដែរ
ដោយសារតែឃើញថាការចុះថយសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកអាចពន្យាឬទប់ការវិវត្តរបស់ជំងឺបាន ។
២. ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកប្រភេទ Secondary glaucoma
គឺជាជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកដែលកើតចេញពីមូលហេតុផ្សេងៗ ដូចជា កើតចេញពី
ទឹកដក់ក្នុងភ្នែកខ្លាំង រលាកប្រសីភ្នែក គ្រោះថ្នាក់ផ្នែកភ្នែក
ការប្រើថ្នាំបន្តក់ភ្នែកប្រភេទ
ស្តេរ៉យរយៈពេលយូរ បណ្តាលមកពីទឹកនោមផ្អែម ការស្ទះសរសៃឈាមនៅបាតភ្នែក
ឬក្រោយពីវះកាត់ភ្នែកប្រភេទខ្លះ ។
៣. ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកពីកំណើត (Congenital glaucoma)
ជាជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកដែលជួបប្រទះចំពោះទារកទើបកើតរហូតដល់អាយុ ៣ ឆ្នាំ
មូលហេតុអាចជាតំណពួជ ឬបណ្តាលមកពីមូលហេតុផ្សេងទៀត ដូចជា
មាតាមានកញ្ច្រើលក្នុងកំឡុងពេលមានគភ៌ រោគសញ្ញាទឹកដក់ក្នុងភ្នែកប្រភេទនេះគឺ
កុមារមានហូរ
ទឹកភ្នែក ចាញ់ពន្លឺ មិនព្រមបើកភ្នែក កែវភ្នែកមានទំហំរីកធំ
ភ្នែកខ្មៅទំហំធំជាធម្មតា កញ្ចក់ភ្នែកខ្មៅសស្រអាប់
ប្រសិនបើមិនបានទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលកុមារអាចមើល
មិនឃើញ ហើយពិការភ្នែកនៅទីបំផុត ។
រោគសញ្ញា
១. បាត់បង់គំហើញ
ដូចជាមើលពន្លឺកាន់តែតួច មិនឃើញផ្នែកជុំវិញ
ឬបើបិទភ្នែកមើលម្ខាងម្តងអាចមានកន្លែងខ្លះមើលមិនឃើញ ។
២. ភ្នែកស្រវាំង
រោគសញ្ញានេះនឹងបង្ហាញឡើងនៅពេលដែលជំងឺធ្ងន់ធ្ងរហើយ ។
៣.
នៅក្នុងពន្លឺតិចៗនឹងមើលមិនឃើញច្បាស់ដូចដើម ។
៤.
មើលឃើញឥន្ទធនូជុំវិញ អំពូលភ្លើង ។
៥.
ករណីដែលទឹកដក់ក្នុងភ្នែកប្រភេទស្រួចស្រាវ នឹងមានរោគសញ្ញា ចង្អោរ ក្អួត
និងឈឺក្បាល
ព្រមទាំងគំហើញមានការថយចុះយ៉ាងគំហុក ។
វិធីព្យាបាល
ទោះបីជាជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកព្យាបាលមិនជាសះស្បើយបាន
ពីព្រោះថាបាតភ្នែកខូចរហូតមិនអាចព្យាបាលឱ្យត្រលប់មកដូចដើមបាន ។
ប៉ុន្តែការព្យាបាលដែលត្រឹមត្រូវអាចបង្កាមិនឱ្យបាតភ្នែកត្រូវបំផ្លាញឱ្យកាន់តែច្រើន
ឡើងថែមទៀត
។ នៅពេលដែលជួបប្រទះឃើញថា ទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
អ្នកជំងឺត្រូវទទួលការព្យាបាលដើម្បីគ្រប់គ្រងសម្ពាធក្នុងភ្នែកឱ្យស្ថិតនៅក្នុងកម្រិតដែល
មានសុវត្ថិភាព
ហើយវិធីព្យាបាលមានច្រើនវិធីដូចខាងក្រោម ៖
១. ការប្រើថ្នាំ
សម្រាប់ការប្រើថ្នាំគឺមានទាំងថ្នាំបន្តក់
ថ្នាំគ្រាប់និងថ្នាំសម្រាប់ចាក់ចូលសរសៃឈាមដើម្បីជួយបញ្ចុះការផលិតទឹកដែលចិញ្ចឹមខាង
ក្នុងកែវភ្នែក
ឬទៅពង្រីកចរន្តបញ្ចេញ ស្រូបឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើង ។
ប៉ុន្តែដោយសារតែ
ថ្នាំមានប្រសិទ្ធិភាពមិនយូរ
អ្នកជំងឺត្រូវព្យាយាមដាក់ថ្នៃឱ្យទៀងពេលតាមការណែនាំរបស់
គ្រូពេទ្យយ៉ាងហ្មត់ចត់ ។
ប្រសិនបើប្រើថ្នាំមិនទៀងទាត់ សម្ពាធទឹកនឹងឡើងខ្ពស់នៅ
ពេលដែលថ្នាំអស់ប្រសិទ្ធិភាព
ហើយបំផ្លាញគំហើញរបស់អ្នកជំងឺរហូតដល់បាត់បង់គំហើញ
នៅទីបំផុត ។
ក្រៅពីនេះអ្នកជំងឺត្រូវទៅត្រួតពិនិត្យ ព្យាបាលជាមួយគ្រូពេទ្យជាប្រចាំ
ដើម្បីវាស់
មើលសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែក និងខ្សែភ្នែក រួមទាំងការពិនិត្យផ្សេងទៀត
ដើម្បីធានាបានថាការ
ប្រើថ្នាំនោះគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការគ្រប់គ្រងជំងឺបាន
គ្រូពេទ្យនឹងជួយផ្លាស់ប្តូរវិធីការព្យាបាលទៅ
តាមសភាពជំងឺ ។
២. វិធីព្យាបាលដោយប្រើឡាស៊ែរ៍ និងវិធីព្យាបាលដោយការវះកាត់
សម្រាប់អ្នកជំងឺដែលប្រើថ្នាំមិនបានឬប្រើថ្នាំមិនមានប្រសិទ្ធិភាព
ដោយសារថ្នាំមិនអាចបញ្ចុះសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកបាន ឬអាល់ឡ័រហ្ស៊ីទៅថ្នាំ
ត្រូវប្រើវិធីបាញ់
កាំរស្មីឡាស៊ែរ៍ ឬការវះកាត់ ដោយត្រូវបង្កើតផ្លូវទឹក (Trabeculectomy) ថ្មីដើម្បីឱ្យមានផ្លូវ
ទឹកចេញស្រួល ។
វិធីប្រើសម្រាប់អ្នកជំងឺដែលសរសៃប្រសាទភ្នែកត្រូវបានបំផ្លាញអស់ជាច្រើន
ទោះបីជាសម្ពាធទឹកក្នុងភ្នែកមិនខ្ពស់ខ្លាំងក្តី
ឬអ្នកជំងឺដែលប្រើថ្នាំមិនបានឬប្រើហើយមិនមាន
ប្រសិទ្ធិភាព
ហើយអ្នកជំងឺស្នាក់នៅឆ្ងាយពីកន្លែងព្យាបាលមិនអាចមកទទួលការព្យាបាល
ជាប់ជានិច្ចបាន ។
ការជ្រើសរើសវិធីព្យាបាលណាមួយ
អាស្រ័យលើប្រភេទ ភាពធ្ងន់ធ្ងរនិងរោគសញ្ញានៃជំងឺ
និងការពិចារណារបស់វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញផ្នែកភ្នែក
ភាគច្រើនជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកកើតឡើងដោយខ្លួនឯង
ប៉ុន្តែអ្នកជំងឺខ្លះកើតចេញពីការប្រើថ្នាំបន្តក់ភ្នែកប្រភេទខ្លះដែលទិញមកដោយខ្លួនឯង
ដូចជា ថ្នាំបន្តក់ភ្នែកប្រភេទស្តេរ៉យ ដែលប្រើក្នុងការព្យាបាលការរលាក តែអាច
បណ្តាលឱ្យកើតជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកបាន ប្រសិនបើប្រើជាប់ជាប្រចាំអស់ច្រើនដប
ដូច្នេះហើយទើបមិនគួរទិញមកបន្តក់ដោយខ្លួនឯង
គួរប្រើថ្នាំតាមការណែនាំរបស់
គ្រូពេទ្យតែប៉ុណ្ណោះ ។
សម្រាប់អ្នកជំងឺដែលគ្រួពេទ្យយល់ឃើញថា មានឱកាសកើត
ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
ឬកើតឡើងរួចហើយចំពោះភ្នែកម្ខាង គ្រូពេទ្យនឹងណែនាំឱ្យអ្នក
ជំងឺការពារមិនឱ្យភ្នែកម្ខាងទៀតកើតឡើងដែរ
ដោយសារតែទឹកដក់ក្នុងភ្នែកច្រើន
តែកើតទាំងសងខាង ហើយវិធីការពារគឺត្រូវបន្តក់ថ្នាំ
ការបាញ់កាំរស្មីឡាស៊ែរ៍ ឬការវះកាត់ ។
ការថែរក្សាខ្លួនរបស់អ្នកជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក
អ្នកជំងឺអាចរស់នៅបានតាមធម្មតា
ប៉ុន្តែត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ ប្រើថ្នាំតាមពេលវេលាដែល
គ្រូពេទ្យណែនាំយ៉ាងហ្មតចត់ ទៅត្រួតពិនិត្យភ្នែកយ៉ាងទៀងទាត់តាមការណាត់របស់គ្រូពេទ្យ ។
ចំពោះការហាត់ប្រាណនោះ
ភាគច្រើនអ្នកជំងឺអាចលេងកីឡាបានគ្រប់ប្រភេទ វៀរលែងតែ
កីឡាដែលត្រូវដាំក្បាលទាបយូរមានអ្នកជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកប្រភេទខ្លះតែប៉ុណ្ណោះដែលមិន
អាចហាត់ប្រាណបាន
ហើយគ្រូពេទ្យនឹងមានការណែនាំពីការហាត់ប្រាណ ។
ទោះបីជាជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកភាគច្រើន
មិនអាចព្យាបាលឱ្យត្រឡប់មកដូចដើមវិញមិនបាន ប៉ុន្តែការព្យាបាលដែលត្រឹមត្រូវ
អាចថ្នមខ្សែភ្នែក និងសរសៃប្រសាទភ្នែកមិនឱ្យខូចខ្លាំងឡើង រហូតដល់ពិការភ្នែកបាន ។ ដោយសារតែជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកមិនអាចព្យាបាលឱ្យជាសះស្បើយ
បាន
ឬឱ្យប្រសើរឡើង ការការពារមិនឱ្យកើតជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកជាវិធីដែលល្អបំផុត
ទោះបី
ជាជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកភាគច្រើនកើតឡើងដោយខ្លួនឯងហើយការពារមិនបាន
ប៉ុន្តែមានច្រើន
ប្រភេទដែលអាចចការពារបាន ជាពិសេសជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកប្រភេទស្រួចស្រាវ
ឬទឹកដក់
ក្នុងភ្នែកប្រភេទមុំបិទ ដែលជួបប្រទះជាច្រើនសម្រាប់មនុស្សនៅតំបន់អាស៊ី ។ ដូច្នោះហើយ
គួរថែរក្សាភ្នែក
ជៀសវាងគ្រោះថ្នាក់ និងមិនត្រូវទិញថ្នាំមកបន្តក់ដោយខ្លួនឯង អ្នកដែលមាន
អាយុច្រើនជាង
៣៥ ឆ្នាំ ហើយប្រឈមនឹងការកើតជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកបាន
ដោយងាយ
ដូចជាមានក្រុមគ្រូសារកើតជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ភ្នែកម៉្ញូប ឬអ៊ីពែមេត្រូប
មានឆ្នៅ
ក្រហមឬខ្មៅនៅនឹងផ្ទៃមុខ លើសសម្ពាធឈាម
ឬធ្លាប់មានគ្រោះថ្នាក់ត្រង់បរិវេណភ្នែក
ពីមុនមក
គួរទទួលការពិនិត្យដោយគ្រូពេទ្យឯកទេសផ្នែកភ្នែកយ៉ាងហោចណាស់ ១ ឆ្នាំម្តង។
